شاعران جوان انجمن ادبی صبا. تربت جام

وقتی از کنار آب می
نویسم تمام سرنوشت رود شبیه جریان خند ه ای است که لب های نیمه جان تو را می دود
وقتی آب های سراشیب تند روزگار،صفحه ی گذشت را ورق می زنند من با عرض ارادت به چشم
های بیکران تو عظمت خنده هاشان را می فهمم
روزی که از آب گذشتم خس خس چشم هات آتشم زد تا اینکه ستاره ای دنباله دار قلبم را
فهمید و از آنروز به بعد حس می کنم نیستم و حس می کنم هستی! چیزی نیست این قاب عکس
من است که تو را به روزهای خسته ی بودنم می کشاند. بخند که آب میرود و تبسم ساده
ات جریان را به راه می اندازد.

بخند تا می توانی بخند